Rozdział 1

* Ally Dawson *

Razem z Sally poszliśmy zjeść deser lodowy w kawiarence ,, Sumer city " . Był upalny dzień, wszystkie dzieci były albo pochowane w domu, albo bawiły się przy jeziorku.  Ja razem z moją przyjaciółką postanowiliśmy się rozerwać. 

- W czym mogę służyć? - głos kelnera, wybudził mnie z transu. 

Świetnie.

- Dla mnie poproszę koktaj mleczno-owocowy i pucharek lodów wiśniowej a dla mojej przyjaciółki ..., właśnie Ally co chcesz?

Spojrzałam w oczy przyjaciółki, od niej przynajmniej biło ciepło nie tak jak u mnie. 

- To samo. 

Kelner zabrał nasze menu i odszedł a ja znów spojrzałam przez okno. Słońce grzało niemiłosiernie, prawie w ogóle nie było w centrum miasta. Heh ...

- Ally? A może po zjedzeniu naszych deserów, pójdziemy na jakieś zakupy? - melodyjny głos przyjaciółki wyrwał mnie po raz drugi z transu. - Ally!

- Co? Hę? Możesz powtórzyć, przepraszam nie słuchałam ... 

- Domyślam się.- zachichotała - Pytam się czy po zjedzeniu, chcesz się wyrwać na jakieś małe zakupy? 

- Przepraszam ale nie mam ochoty ... umówiłam się dzisiaj z Anthonym i Savanną - powiedziałam, widziałam smutek. Wiem mogłam jej wcześniej powiedzieć. - Przepraszam, że ci nie powiedziałam ale ojciec Anthonego chce wykupić Sonic Boom. - dodałam.

- Co?

- Po prostu Selly, ja dalej nie dam rady prowadzić rodzinnej firmy bez taty i mamy - powiedziałam, blondynka miała coś powiedzieć ale do kawiarni weszli przyjaciele.

- Hej Ally! - przywitała mnie radośnie Savannah i mnie przytuliła. - Hej Sally

- Może nie udawaj przed Ally, że mnie lubisz, dobrze?! - odparła lekko zła. 

Ah zapomniałam, Sally i Savy nie tolerują się zbytnio. 

- Ja udaję? - czarnowłosa parę razy zamrugała oczami. - To ty cały czas wczynasz bójki!

- Savannah ma rację - Odezwał się Anthony. 

- Co? Ty jej bronisz, bo z nią chodzisz! - wstała z krzesła. - Gdybyś wiedziała jaką jest suką, dawno zerwałbyś z nią! 

Czarnowłosa pobladła, jej zielone iskierki nagle znikły. Usta przycisnęła w wąską linię. 

- Że co proszę? Jak tyś mnie nazwała? - syknęła. 

O nie, znowu się zaczyna. 

- Tak, nazwałam cię suką! I powtórzę to jeszcze raz! - Moon'owa dawno przestała panować nad emocjami, kiedy tylko spotykała Dowell z miłej dziewczyny zmieniała się w kłócącą się laskę.

- Selly, Savannach dość! - wrzasnęłam na całe gardło, nagle poczułam jak mnie to miejsce boli. O boże ochrypłam. 

- I widzicie co narobiliście? - warknął zły Anthony i objął mnie. - Macie w tej chwili przestać się kłócić! 

- Ale ... - odpowiedziały równocześnie dziewczyny.

- Jakie Ale? Nie widzicie co zrobiliście? Ally straciła głos! Przez was! - krzyknął i odszedł z miejsca, a ja złapałam się za bolące gardło.~

~~~~

- Jest pani chora na anginę - powiedział lekarz, a ja tylko patrzyłam na swoje trampki.

- A co to jest? - spytała Selly. 

- Inaczej  zapalenie gardła – w najczęstszym rozumieniu ostre zapalenie migdałków podniebiennych i błony śluzowej gardła - powiedział i usiadł za biurkiem. - W skrócie dziewczyna nie może wydobyć ze swoich ust najmniejszego dźwięku przez 48 h. 

- Dobrze, do widzenia - powiedziała i wyszliśmy z gabinetu. Gdy tylko przekroczyliśmy próg przechodni odezwała się. - Serio? Musiałaś tak się drzeć? 

* Savannah Dowell *

Uh! Jak mnie ta Sally denerwuję! Mam jej już po prostu dość, nie dość, że zabiera moją przyjaciółkę to jeszcze wczyna awantury w kawiarni!

- Savy, nie denerwuj się tak - wyszeptał Anthony i czule pocałował mnie w usta. - Złość piękności szkodzi. 

- No wiem ... - odezwałam się w końcu. - Tylko ta cała Moon zaczyna mnie już irytować!

Blondyn uśmiechnął się szatańsko i spojrzał na mnie, ja zdziwiona zapytałam:

- O co ci chodzi?

Zaśmiał się.

- Nie martw się kotku, niedługo zniszczymy Moonów, obiecuję ci - powiedział i połączył nasze usta pocałunkiem. Podoba mi się plan, naprawdę mi się podoba. 

- A jaki masz plan?

- Posłużymy się naszą niewinną Allyson Dawson, a dalej to już samo się ułoży - powiedział tajemniczo i poszedł na chwilę gdzieś do kuchni po czym wrócił z butelką wina i dwiema kieliszkami.  Nalał czerwoną substancje i podał mi, a ja zanurzyłam w nie usta. 

- A jej się nic nie stanie? - spytałam po chwili.

- Nic, a nic. Obiecuję

- Na pewno? 

 zapytałam zmartwiona. Ten znowu się zaśmiał.

- Obiecuję ci kotku, jej się nic nie stanie ale Moon'om tak - powiedział po chwili

****************

Hej witam was z kolejnym rozdziałem. Mam nadzieję, że wam się podoba :) Zapraszam do komentowania, obserwowania i zaglądania w zakładki :)